- Cursus J.H. Newman
- Les 00:Voorwoord
- Les 01: Newmans jeugd en eerste en tweede “bekering” (1801-1827)
- Les 02: Newman in Oriel (1822-1833)
- Les 03: De eerste zes jaren van de Oxfordbeweging (1833-39)
- Les 04: Newman op weg naar de katholieke Kerk (1839-1845)
- Les 05: Bespreking van The Development of Christian Doctrine
- Les 06: De eerste katholieke jaren (1845-1864)
- Les 07: De Apologia en terug naar Oxford (1864-1868)
- Les 08: De rechtvaardiging van het religieuze geloof: De Grammar (1868-1870)
- Les 09: Bespreking van An Essay in Aid of a Grammar of Assent. (Incl. het argument uit het geweten)
- Les 10: De pauselijke onfeilbaarheid (1869-1875)
- Les 11: Newman, de laatste jaren (1875-1890)
- Les 12: Vrouwen in het leven van J.H. Newman
Harry Trelawney
Sir Harry Trelawney (Trelawny) (1756-1834) 1 Zijn levenHarry Trelawney (ook: Trelawny) (26 juni 1756 - 24/25 februari 1834) is een aparte figuur, een bekeerling uit het begin van de 19de eeuw. Zijn pad kruiste dat van Domenico Barberi, George Spencer en Ambrose Phillipps de Lisle. Hij is een illustratie van de kleine maar gestaag groeiende groep anglicanen die nog voor het begin van de Oxfordbeweging de weg naar de Kerk van Rome vonden. 2 KatholiekIn 1810 werd hij katholiek. Hij worstelde heel lange tijd met de vraag rond de geldigheid van de Anglicaanse wijdingen en wilde enkel onder voorwaarde katholiek priester gewijd worden, hetgeen de katholieke Kerk nooit toestaat. Hij woonde in Plangeau bij Genève vanaf 1819. Na de dood op 18 november 1822 van zijn vrouw Anne Browne, die nooit katholiek werd was hij vrij om priester gewijd te worden. Uiteindelijk werd hij gesteund door zijn een na jongste dochter Anne Letitia, die hem permanent vergezelde, in Rome voorbereid (1829? en 1830) op het ontvangen van het priesterschap. 3 Ontmoeting met Dominic BarberiIn Rome werd hij verwezen naar Dominic Barberi om zijn voorbereiding af te ronden, m.n. het leren van de rubrieken (hoe de sacramenten te vieren). 4 Inzet voor de missie in EngelandTrelawney zette zich vervolgens enorm in om de Passionisten met Barberi en de Rosminianen met Luigi Gentili naar Engeland te krijgen om er te komen missioneren. Hij bleef de rest van zijn leven bevriend met Barberi, Spencer en de Lisle.[3] 5 Bronnen
6 Voetnoten
|