- Cursus J.H. Newman
- Les 00:Voorwoord
- Les 01: Newmans jeugd en eerste en tweede “bekering” (1801-1827)
- Les 02: Newman in Oriel (1822-1833)
- Les 03: De eerste zes jaren van de Oxfordbeweging (1833-39)
- Les 04: Newman op weg naar de katholieke Kerk (1839-1845)
- Les 05: Bespreking van The Development of Christian Doctrine
- Les 06: De eerste katholieke jaren (1845-1864)
- Les 07: De Apologia en terug naar Oxford (1864-1868)
- Les 08: De rechtvaardiging van het religieuze geloof: De Grammar (1868-1870)
- Les 09: Bespreking van An Essay in Aid of a Grammar of Assent. (Incl. het argument uit het geweten)
- Les 10: De pauselijke onfeilbaarheid (1869-1875)
- Les 11: Newman, de laatste jaren (1875-1890)
- Les 12: Vrouwen in het leven van J.H. Newman
Luigi Gentili
1 Literatuur
2 Jonge jaren in Rome2.1 KinderjarenLuigi (Aloysius Bonaventura Francesco Camillus) Gentili werd geboren in Rome op 14 juli 1801 als oudste van tien kinderen. Hij was een zoon van de advocaat Giuseppi Gentili en Maria Anna Gnaccarini. 2.2 Studie en carrière in de rechtenIn 1816 begon hij rechten te studeren aan de Sapienza (een Romeinse universiteit). Op zijn 17de was hij reeds advocaat en op zijn 21ste was hij doctor in kerkelijk en burgerlijk recht. Op zijn 20ste was hij reeds gekozen tot lid van de Romeinse academie. Hij werkte voor de rota, de hoogste kerkelijke rechtbank, en trok de aandacht van kardinaal Consalvi, het hoofd van de rota. Hij stond op het punt een werk uit te geven met alle juridische beslissingen van Consalvi en de gebruikte juridische argumenten voor en tegen. Consalvi stierf echter in januari 1824 voor Gentili kon publiceren. De ambitieuze Gentili was zozeer geraakt dat zijn carrièreplan gedwarsboomd werd dat hij zijn werk opgaf en een andere weg naar roem zocht. Hij had erop gerekend om rechter benoemd te worden. 2.3 Talen- en muziekstudieHij begon zichzelf Engels, Frans en Spaans te leren. Hij kon voor zichzelf geen echte reden geven waarom hij dit deed. Hij isoleerde zichzelf in deze tijd. Na een jaar bleek hij deze talen reeds verbazend goed te kennen en zocht hij contact met vreemdelingen. Hij zocht nu m.n. sociale contacten met de Engelsen. Omdat hij dacht dat muziek hem nog meer toegang tot deze kringen geven kocht hij -die geen noot kon lezen- een piano tot groot amusement van zijn broers. Hij werd een goede zanger (bas). Hij trad op en kreeg zo invitaties in diverse ambassades. Hij hoorde al gauw tot wat men heden noemt de jetset. Hij was verder een gelovig iemand die actief aan het kerkelijk leven en goede werken deelnam. Hij ontving bv. elke week de H. Communie, iets wat toen heel uitzonderlijk was. Zijn ambitie was zo groot dat hij ook een adellijke titel wilde. Met dit doel voor gogen begon hij zich te mengen onder adellijk gezelschappen in Rome. Door zijn vriendschap met hertog Sforza Cesarini kreeg hij een adellijke titel (omwille van verdienste), met bijbehorend decoraties, enz. Het is niet helemaal duidelijk hoe hij zijn geld verdiende, maar een van de manieren was het geven van Italiaanse les, daarmee ook zijn eigen kennis en uitspraak van bv. Engels verbeterend. Op deze manier kwam hij met name met veel Engelsen, uiteraard van de hogere klassen, in aanraking. Hij leverde hem een royaal inkomen op. 2.4 LandbouwerMet het geld kocht hij op Monte Mario een boerderij. Zijn vader kocht die ernaast. Vol overgave wijdde hij zich nu aan de landbouw en leerde zijn buren een en ander. Hij ploegde zelf met een span ossen en maakte onbebouwde grond weer vruchtbaar en herstelde de wijngaarden. 2.5 TaallessenZijn gestel liet dit zware werk echter niet lang toe en noodgedwongen liet hij het achter zich en begon weer Italiaanse lessen te geven.
M.n. de Engelsen die in grote getale na de Napoleontische tijd hun zogenaamde Grand Tour maakten en Rome bezochten boeiden hem. Macaulay schreef dat er in deze tijd meer Engelse koetsen rondreden in Rome dan in Londen. 2.6 Huwelijk gaat niet doorIn deze tijd wilde hij huwen met Anna de Mendoza y Rios, opgevoed in Engeland, maar wonend in Rome. Haar beschermers (o.a. bisschop Baines) weigerden echter toen hij om haar hand vroeg. Zij keerde terug naar Engeland en huwde er het volgende jaar met de Ierse baron Sir Patrick Bellew. Gentili zou deze vrouw pas 20 jaar later in de laatste maand van zijn leven terugzien. Deze afwijzing veranderde zijn leven. Hij zou overigens nog heel veel met Baines te maken krijgen in de toekomst. 2.7 InkeerDoor deze tegenslag stopte hij al zijn sociale activiteiten en wilde zelfs zijn beste vrienden niet zien. Hij las ononderbroken religieuze en theologische werken, bezocht de armen en ging als vrijwilliger helpen in de ziekenhuizen en sloot zich aan bij het broederschap van pater Caravita. Deze broederschap bad op straat de rozenkrans en de litanie als zij van hun bijeenkomsten kwamen. In deze tijd sprak hij enkel over God, Maria, de heiligen, wonderen, enz. 2.8 Priesterstudie
3 Ontmoetingen met Engelsen en uitnodiging naar EngelandGentili werd priester gewijd op 18 september 1830. Hij moest die winter in Rome blijven, woonde in het Iers College, en gaf les aan een congregatie van arme jongens: de Ignorantelli. 4 Noviciaat in Monte CalvarioEr was nog een laatste obstakel voor Gentili aan zijn noviciaat kon beginnen.[2] Gentili werd gevraagd om in Rome te blijven en de Romeinse kanunnik Muccioli, te helpen bij zijn werk onder allerarmste kinderen genaamd: Opera Pia degli Esercizi. Gentili had hem reeds met zeer veel succes geholpen. Een stevige uiteenzetting met Rosmini en heel wat getrek van diverse kanten, zorgde ervoor dat hij pas op 31 augustus 1832 in Domodossola aankwam. Rosmini was afwezig en niemand wist wanneer hij zou terugkeren. Hij trof er twee priesters, een diaken, twee studenten en twee lekenbroeders aan. Er waren ook nog twee seminaristen uit Novara die door hun bisschop gestuurd waren om er theologie te studeren. Terwijl hij zijn noviciaat deed kreeg hij vanuit Trente bericht van Rosmini dat hij ook novicenmeester werd. 5 Sir Harry TrelawneyAmbrose Phillipps de Lisle hield schriftelijk contact met Rosmini vanuit Leicester. In de zomer van 1831 had hij Rosmini ontmoet in Rome en hem gevraagd om priesters te sturen naar Grace Dieu. Hij bezocht Rosmini ook nog in Milaan op zijn terugreis naar Engeland. 6 Prior Park CollegeBisschop Baines was een Benedictijn. De Benedictijnen zorgden voor de priesteropleiding, ook van de seculiere priesters, in Downside in de Benedictijnerabdij. Hij koos voor nieuwe locatie: Prior Park College bij Bath, want hij wilde een eigen priesteropleiding voor het Western District. Zijn clerus bestond op dat moment vooral uit Benedictijnen.[4]
Hij begon het seminarie dat bij velen op verzet stuitte. Begin 1834 ontving hij het aanbod van Rosmini die Gentili en anderen helemaal ter zijner beschikking stelde. In september 1834 was Baines in Domodossola waar hij Gentili ontmoette, Rosmini was afwezig. Gentili had volmacht om een en ander te regelen. Afgesproken werd dat hij in de lente van 1835 naar Prior Park zou komen. Hij zou met twee andere priesters komen die Frans, Italiaans, filosofie en theologie zouden onderwijzen en dit zonder salaris. Enkel de reiskosten zouden vergoed worden en zij zouden onderdak krijgen in de buurt van Prior Park. 7 In Engeland7.1 Aankomst in EngelandDe drie priesters reisden naar Rome om de zegen van de paus te vragen. Op 15 juni 1835 kwamen zij in Londen aan. Zij konden nog niet terecht in Prior Park en Baines stuurde hen naar Cornwall naar Trelawne Castle. Harry Trelawney was een jaar eerder overleden. Zij bleven drie weken. Zijn twee gezellen legden zich toe op Engels. Binnen drie weken was er een eerste bekeerling. 7.2 Werk in Prior ParkDe drie Rosminianen beginnen hun werk. Gentili moest een aantal dingen leren, zo maakte Ambrose Phillipps de Lisle hem er attent op dat in Engeland de priesters enz. zich dagelijks schoren. Op 30 mei 1836 brandde Prior Park af. Een aantal mensen verlieten toen Prior Park. Gentili werd nu de leider van de nieuwe afdeling St. Paul, een hogere opleiding, zowel seminarie als een soort semi-universiteit. In principe was dit waar Wiseman voor gekomen was. Hij was ook General Prefect of Studies voor heel Prior Park en vice-president onder Dr. Brindle. 7.3 Naar ItaliëIn juli 1838 reisde Gentili met Pagani en Belisy naar Italië om daar de officiële erkenning van de congregatie te vieren. Nog voor het vertrek kreeg hij de uitnodiging van Ambrose Phillipps de Lisle met goedkeuring bisschop Thomas Walsh om zich te komen vestigen in Grace Dieu in Leicester in het Western District. Ook Dr. Newsham, president van Ushaw College stuurde hem een uitnodiging om bij hen te komen doceren. Deze uitnodigingen zijn illustraties van het gezag en reputatie die hij reeds had. In Rome bezochten zij o.a. de paus. Baines probeerde nu Gentili terug te winnen. Baines werd naar Rome geroepen en moest zich daar verantwoorden voor zijn vastenbrief van 1840. Hij dacht ten onrechte dat Gentili achter de aanklachten tegen hem zag. Pas in de zomer van 1841 kon hij terugkeren in zijn District. In juli 1840 werden de Districten gesplitst er kwamen nu acht bisschoppen, Wales, de helft van zijn gebied, werd het Welsh District onder apostolisch vicaris Thomas Brown O.S.B. 8 Terug in Engeland8.1 Naar het Midlands DistrictBegin mei 1840 zond Rosmini Gentili naar de Lisle. Hij kwam op 20 mei aan in Prior Park. In deze tijd werd Wiseman benoemd tot coadjutor van Walsh in het Central District, afgesplitst van het oude Midlands District. In dit District liggen zowel Oxford, Cambridge als Alton Towers, een centrum voor de katholieke aristocratie door de zorgen van de graaf van Lord Shrewsbury. Wiseman werd ook rector van het seminarie in Oscott. 8.2 Contacten met OxfordAmbrose Phillipps de Lisle was een van de weinige katholieken die goede contacten in Oxford had. John Rouse Bloxam, die onbetaald kapelaan wilde zijn bij Newman in Littlemore en die de liturgische specialist onder de Tractarians was had de priester Dr. Rock in Alton Towers bezocht, die hem de nieuwe kerk, gebouwd door Pugin liet zien. Dit leidde tot een gigantische rel, want Bloxam had niet alleen de Mis bijgewoond maar zijn hoofd gebogen tijdens de consecratie (elevatie). Hetgeen voor Anglicanen gelijkstond met afgodendienst. De anglicaanse bisschop van Oxford moeide zich ermee en Bloxam gaf zijn ontslag in maart 1840, waarna hij verhuisde naar Magdalen College.
Na tien maanden in mei 1841 waren er reeds meer dan 500 bekeerlingen bij Gentili.
Via de Lisle had Gentili contacten met een aantal Tractarians. 8.3 Naar LongboroughIn Prior Park had Pagani Gentili met succes opgevolgd en was hij tevens provinciaal van de Rosminianen geworden. Baines benoemde in 1839 de priester Peter Hutton (1811-1880) als opvolger van Moses Furlong, als hoofd van de lagere opleiding, St. Peter's College waar hij ook Latijn en Grieks gaf. Furlong besloot Rosmininiaan te worden en in 1841 besloot ook Hutton besloot om dat te doen. De verstandhouding met Baines werd er niet beter op en de communauteit verhuisde naar Loughborough (in Central District onder Walsh). Dit is een redelijk stadje van ca 10.000 inwoners op 7 km. van Grace Dieu, zodat de priesters nauw konden samenwerken met Gentili. Baines bleef Furlong en Hutton onder druk zetten zodat deze in de zomer van 1842 naar Domodossola vluchtten. In maart 1842 werd de eerste steen gelegd van een nieuwe gotische kerk in Shepsed in de buurt van Grace Dieu, waar Gentili werkte. Op 18 november werd deze reeds ingewijd. Gentili verhuisde in oktober 1842 naar Loughborough. Pagani en de meeste priesters vertrokken naar Oscott om daar les te gaan geven. 8.4 Een bezoek in OxfordEind oktober 1842 bezocht Gentili samen met de Lisle Oxford. Hij droeg de hele tijd zijn habijt, hetgeen er respect oogste. Zij bezochten o.a. Newman en Pusey. Van te voren was afgesproken dat hun gesprekken strikt privé zouden zijn. de Lisle die erbij was doet bewust geen mededelingen over de inhoud ervan. In Oxford en bij de Lisle bestond, zoals vermeld, bij velen de hoop op een hereniging met Rome. 8.5 Werk in LongboroughIn Loughborough werkte hij tussen veel hardwerkend, zeer arme mensen die nauwelijks de eindjes aan elkaar konden knopen. In een industrieel stadje was de armoede groter dan op het platteland (Grace Dieu). Het kerkje was een onooglijk gebouwtje. In Grace Dieu was het de mooie privékapel van de Lisle die men als kerk gebruikte. In Loughborough deed men het gewone werk, maar men leerde ook kinderen (katholiek of niet) lezen en schrijven naast de catechismusles. Men bediende van daaruit ook de nieuwe kerk in Shepshed. 8.6 Barberi in EngelandIn februari 1842 begin in het naastgelegen graafschap (county) Staffordshire Barberi met zijn werk in Aston en Stone. Dit was ook mogelijk door de inzet en het geld van de Lisle. 8.7 Werk voor en onder de bekeerlingenVelen die katholiek werden, werden in die tijd door hun familie verstoten. Kleine zelfstandigen verloren soms hun hele clientèle zodat ze elders opnieuw moesten beginnen, sommigen kregen de huur opgezegd of werden ontslagen. Men moest deze mensen op alle mogelijke manieren ter hulp komen. 8.8 De bekering van William LockhartWilliam Lockhart, een van de eerste medebewoners (samen met Dalgairns) van Newman in Littlemore, had Gentili ontmoet in Oxford in de herfst van 1842 in het verblijf van William George Ward. Hij kwam in augustus 1843 naar Longborough, deed een retraite van drie dagen bij Gentili en werd op 26 augustus 1843 in de katholieke Kerk opgenomen. Lockhart overtrad hiermee een belofte aan Newman dat hij nog zou wachten met eventueel katholiek te worden. Lockhart werd daarop ziek en werd in de buurt van Edinburgh opgevangen door een tante. In april 1844 trad hij in in Longborough.[5] Na de bekering van Lockhart schreef Gentili aan Newman en kreeg ook een brief terug waarin deze opmerkte dat Lockhart zijn belofte aan hem gebroken had.[6] Gentili had Newmans vrienden Rosmini’s ascetisch werk Maxims of Christian Perfection gestuurd. Ward en Lockhart waren ervan onder de indruk. Newman vroeg Gentili om hem te leren om retraites te geven. Gentili gaf hem daarop Rosmini’s Manuale voor retraites. Hetgeen in Littlemore ook gebruikt werd. De goede relatie tussen Newman en Gentili bekoelde na de bekering van Lockhart. Na zijn eigen bekering in oktober 1845 bezocht Newman Lockhart in Ratcliffe, het noviciaat van de Rosminianen, waar deze studeerde. Newman diende Lockharts eerste mis in St. Wilfrid’s. 8.9 William UllathorneLockhart keerde na een lange periode van ziek-zijn in april 1844 terug in Loughborough. Korte tijd na zijn komst in Loughborough (oktober 1842) maakt hij kennis met William Ullathorne. Deze had een achtdaagse retraite gedaan bij Pagani. Ullathorne leerde na de retraite Gentili kennen en nodigde daarop Gentili uit om een publieke missie te geven in Coventry. De eerste gaf hij echter in Nottingham. 8.10 MissiesIn de zomer gaf men geen publieke missies maar wel retraites voor de clerus, bv. in St. Edmund’s, Oscott, Ushaw, York en Liverpool. In september 1845 ging Gentili voor de eerste keer met bisschop Briggs (apostolisch vicaris van het Noorden) en Furlong naar Ierland waar hij een retraite gaf aan de "Sisters of Mercy", in Baggot Street in Dublin en voor de Christelijke broeders en hun North Richmond Street Schools. In de laatste maanden van 1845 waren er missies samen met Furlong in Leicester, Worksop, Birmingham, York, Malton, Scarborough, Whitby, Egton Bridge en Newcastle. Furlong was overigens van Ierse komaf en zijn Ierse tongval werd door de Ierse toehoorders altijd enthousiast onthaald. De bezochte plaasten zijn vooral nieuwe industriële steden, waar in de voorafgaande 20 jaar veel immigranten zich gevestigd hadden. Velen van hen waren in hun ellende in drankzucht vervallen en hadden alle religie verloren. In 1845 had hij 250 bekeerlingen naast de vele dopen van kinderen van bekeerlingen. 8.10.1 De toevloed van IerenIn 1846 werden de catastrofale gevolgen van de aardappelziekte van 1845 in Ierland merkbaar. Honderdduizenden Ieren vertrokken. Een groot deel trok naar Amerika, vaak vanuit Liverpool. Duizenden zakten af naar Liverpool en probeerden er geld te verdienen om hun overtocht te kunnen betalen. Vanuit Liverpool verspreidden zij zich op zoek naar werk naar andere steden die vaak als kool groeiden. 8.11 Newman wordt katholiekOndanks zijn zeer moeilijk verstaanbaar Engels wist ook de passionist barberi met de passionisten velen weer actief bij de kerk te betrekken en/of te bekeren. Op 9 oktober 1845 nam barberi Newman en een paar vrienden op in de katholieke Kerk. Dit had een enorme impact in heel Engeland. 8.12 Missie onder de armenBarberi en Gentili wijdden zich met al hun krachten aan hun missiewerk onder de armere bevolking. Er waren tekenen van een religieus herleven. Maar de missies waren maar een druppel op de gloeiende plaat. De steden waren vol dronkaards, kinderarbeid was nog niet verboden, er waren geen wetten op de arbeidsduur en ter verbetering van de arbeidsomstandigheden. 8.13 Missies in Ierland en EngelandIn september 1846 was Gentili weer in Ierland, vergezeld door bisschop Briggs. Hij dineerde met aartsbisschop Murray in Dublin en ontmoette er de nodige oud-medestudenten uit het Iers College. Hij en de Rosminianen in Italië zamelden geld in voor de Ierse bisschoppen zodat deze hun mensen konden bijstaan. 9 De kwestie van het herstel van de hiërarchie in EngelandDe voortdurende stroom van bekeerlingen en Ieren deed de nood aan een normale kerkelijke organisatie en priesters groeien. De apostolisch vicarissen hadden beperkte macht. Zij konden niet zoals normale residerende bisschoppen parochies oprichten of grenzen toewijzen en hadden geen zeggingsmacht over de religieuzen. Religieuze priesters konden ook ieder moment door hun overheid teruggeroepen of verplaatst worden. De verdubbeling van vier naar acht apostolisch vicarissen verlichtte weliswaar de urgentie maar was geen blijvende oplossing.
Er was in Rome ook een behoorlijke oppositie tegen het herstel van de hiërarchie. Rome vroeg nu aan Rosmini om rapporten direct van zijn mensen in Engeland. Gentili kreeg de opdracht deze rapporten te schrijven met behulp van Pagani, zijn overste. Tussen juni en eind 1847 zond hij een twaalftal rapporten. Om de censuur te ontwijken ging dat of via een van zijn broers of via pater Melia van de Sardijnse kapel in Londen. 10 Verdere missiesNa de eerste lange missie in Bristol ging hij naar Kenilworth bij Loughborough om een paar dagen uit te rusten bij Mrs. Amherst voor hij naar Ierland zou gaan. Bisschop Briggs probeerde te regelen dat hij met hem mee naar Rome zou gaan i.v.m. de rapportages over de wenselijkheid van het herstel van de hiërarchie. Dit laatste was niet op tijd geregeld en de nodige brief kwam niet. 10.1 Onrust in het revolutiejaar 1848In Parijs was er revolutie en dit bracht een sprankeltje hoop in Ierland na drie jaar hongersnood en totale demoralisatie. In Ierland broeide revolutie met de Young Ireland Mouvement en er dreigde gewapende opstand. In Parijs werd de aartsbisschop Affre doodgeschoten. 11 De laatste keer naar IerlandOp 1 mei 1848 begonnen hij en Furlong hun eerste missie, die een maand zou duren in St. Audeon, in de armste buurt van Dublin. De toestand daar was erger dan wat zij uit Engeland kenden. De buurt werd geteisterd door cholera. Dank zij hun werk keerden velen na jaren verwaarlozing terug tot de sacramenten. Na een korte pauze zouden zij hun tweede retraite van een maand geven in Rathmines, een ietwat betere buurt. Hij ontmoette in deze tussenpauze kennissen van het Iers College, o.a. Fr. Mathew Collier die pastoor was in Rathmines. Hij ontmoette er ook Anna Fermina y Rios, met wie hij 20 jaar eerder had willen trouwen. Zij was 19 jaar eerder gehuwd met Patrick Bellew, later parlementslid.[8] Zij nodigde Furlong en Gentili uit in Barmeath voor een paar dagen rust, daarna keerden zij terug naar Rathmines in Dublin. Hij bezocht ook nog andere priesters en kloosters. Hij ontmoette er ook Ignatius Spencer die passionist geworden was en die zijn eerste retraite kwam geven in Ierland. Begin juni begon de missie in Rathmines. 12 De laatste missieNa deze missie was er begin september een missie in St. John’s Church, een kerk die bediend werd door de Augustijnen, en die in de allerarmste buurt van Dublin lag. Er heerste daar ook tyfus, doch Gentili liet zich daardoor niet uit het lood slaan. 13 Zijn eindeOp 16 september moest hij de biechtstoel verlaten met koorts. Hij kon niet meer. Hij ging naar het klooster van de Augustijnen waar hij op een sofa rustte. Furlong stuurde hem naar bed.
De volgende dag was zijn toestand verslechterd. Enkele dagen later kreeg hij erge last van zijn keel. Na een week in bed leek hij voldoende opgeknapt om spoedig weer aan het werk te kunnen gaan. Dezelfde avond werd de koorts acuut. Hij deed een generale biecht en ontving de laatste sacramenten. Hij raakte in een delirium.
Hij stierf de volgende dag: 28 september 1848. Hij werd begraven naast Daniel O'Connell op Glasnevin Cemetery. Pas in juli 1938 werd zijn lichaam overgebracht naar Omeath, County Louth naar het moederhuis van de Rosminianen in Ierland.
Zijn dood was voor iedereen geheel onverwacht. Pas in de herfst van 1850 zou de katholieke hiërarchie in Engeland hersteld worden. 14 Voetnoten
|