John Dobrée Dalgairns

Afkomst John Dobrée Dalgairns (1818-1876) werd geboren op 21 oktober 1818 op het eiland Guernsey. Hij studeerde aan Exeter College, Oxford en werd al snel een Tractarian. Hij was vloeiend in Frans en Engels. Brief in l'Univers Op 15 april 1841 verscheen van zijn hand een brief, ondertekend met "un jeune membre de l'université d'Oxford" in L'Univers (nr. 563). Deze handelde over de katholieke beweging die zich in Engeland ontwikkelde. Domenico Barberi las deze brief en schreef daarop een schitterende lange brief die hij richtte aan Fr. Spencer, de bekeerling priester, die via Newmans curate John Rouse Bloxam (1807–1891) achterhaalde dat Dalgairns de schrijver was en daarop de brief bij hem bezorgde. De bewering van Pius Devine dat deze brief te Littlemore werd voorgelezen aan de communauteit is duidelijk onmogelijk. Immers pas vanaf de lente 1842 woonde Dalgairns met William Lockhart bij Newman in Littlemore. Dat Newman op de hoogte was van de hele zaak wordt minstens gesuggereerd in een brief aan zijn zus Jemima van 21 nov. 1841 en Newmans brief aan Dalgairns van 13 januari 1842. Barberi Vanaf dat moment had Dalgairns regelmatig schriftelijk contact met Barberi. Dat wil zeggen Barberi was degene die de correspondentie gaande hield. Het was op uitnodiging van Dalgairns dat Dominic Barberi een kort bezoek bracht aan Littlemore op 24 juni 1844, waar Newman hem voor het eerst zag. Newman Dalgairns werkte samen met Newman voor de "British Critic" en schreef de hagiografieën van een aantal Engelse heiligen: St. Stephen Harding, St. Gilbert, St. Helier, St. Aelred, enz. Katholiek Op 29 september 1845 werd hij door Fr. Dominic Barberi in de katholieke Kerk opgenomen, in Aston Hall, Staffordshire. Na zijn bekering trok hij naar Langres waar hij theologie studeerde bij zijn vriend Abbé Lorain. Hij werd priester gewijd op 19 december 1846 in Langres en werkte in het gebied Champagne-Ardennes in Oost-Frankrijk. In "L'Univers" van 10 januari 1847 beschreef hij een waardeloze vertaling van Newmans, Development of Christian Doctrine (1845) als "un amas inintelligible de paroles sans idées, et dans lequel en plusieurs endroits le traducteur avait donné une apparence d'hérésie aux phrases de l'auteur". Oratoriaan Met Pasen 1847 sloot hij zich in Rome aan bij het noviciaat van J.H. Newman en op 1 februari 1848 werd hij oratoriaan. Hij was een van de medestichters van het oratorium in Londen (Brompton) in april 1849. In 1853 keerde hij terug naar Birmingham, waar hij de leiding waarnam tijdens Newmans lange afwezigheden i.v.m. de stichting van de katholieke universiteit in Dublin. Het was een tijd van grote spanningen in het oratorium. Oratorium in Londen Op 2 september 1856 verhuisde hij weer naar Londen, waar hij enkele jaren later na de dood van Faber overste werd (september 1863). Zijn werk Hij sprak vloeiend Frans en Duits, hetgeen hem bij het biechthoren in Londen zeer van pas kwam. Hij was een groot kenner van o.a. de filosofie en het Duitse wetenschappelijk en theologisch denken uit zijn tijd. Zijn bekendste werken zijn: The Devotion to the Sacred Heart of Jesus (Londen, 1853). The Holy Communion (Dublin, 1861), The German Mystics of the Fourteenth Century (Londen, 1858). Hij stierf op 5 april 1876 in Burgess Hill bij Brighton. Voetnoten