Félix Dupanloup

Félix Dupanloup werd geboren op 3 januari 1802 in Saint-Félix, in Haute-Savoie, als onechte zoon van een edelman. Hij ging als kind van Jean-François Dupanloup (die niet zijn echte vaders is) door het leven. In 1813 ging hij jaar het klein-seminarie Saint-Nicolas-du-Chardonnet en in 1820 naar Saint Sulpice. Beide scholen bevinden zich in Parijs. In 1825 werd hij priester en werkte hij als kapelaan aan de Madeleine in Parijs. Hij was een tijd tutor van de prinsen van Orléans en zette zich m.n. in voor onderricht aan de jeugd. Hij werd pastoor van St. Roch in 1834. Hij en werd een bekend predikant, bekend vanwege zijn lessen en voordrachten. Hij krijgt ook de zorg voor het klein-seminaire Saint-Nicolas-du-Chardonnet dat hij compleet hervormt. In 1842 weigert hij een bisschopszetel. Vanaf 1844 wijdt hij zich aan het katholiek onderwijs. Hij wordt in 1845 kanunnik van de Notre Dame in Parijs zodat hij zich volledig aan dit werk kan wijden. Op 28 mei 1845 wordt hij lid van de Académie française. Daar werd hij de leider van de "religieuze partij" die zich verzetten tegen de agnostische partij. Dupanloup bleef lid tot 1875 toen hij ontslag nam vanwege de benoeming van Émile Littré, een agnosticus. Zijn lengte, noblesse en welsprekendheid, evenals zijn inzet voor de charitas maakten hem tot een bekend man. Zeer velen kwamen dan ook naar zijn toespraken. In 1849 werd hij bisschop van Orléans, waar hij zich o.a. inzet voor de erkenning van Jeanne d'Arc. Het is mede aan zijn inspanningen te wijten dat zij later (1920) helig verklaard werd. Dertig jaar lang was hij een opmerkelijke figuur die er alles aan deed om de religieuze onverschilligheid van zijn landgenoten te doorbreken. Hij zette zich in voor he herstelen van de klassieke talen in de scholen en legde de basis voor de catechetische methode van St. Sulpice. Hij was de leider van de zogenaamde liberale katholieken samen met de politicus-schrijver Charles de Montalembert (1810-1870). Deze groep maakte een duidelijk onderscheid tussen de dogmatische en de politieke autoriteit van de paus. Hun ideeën verspreidden ze door het tijdschrift Le Correspondant. Hun tegenpool waren de ultramontanisten Op het eerste Vaticaansc concilie behoorde hij tot de minderheid die de dogma-verklaring van de pauselijke onfeilbaarheid voor inopportuun zagen. Na het concilie was hij een van de eersten om het dogma te erkennen. Tot zijn bekenste werken horen: De l'Éducation (1850) De la Haute Éducation Intellectuelle (3 vols., 1866) Histoire de Jésus (1872), tegen Renans Vie de Jésus. Dupanloup stierf op 11 oktober 1878 in La Combe-de-Lancey.